Όσοι έχετε διαβάσει κάποια από τα παλιότερα σημειώματά μου θα έχετε αντιληφθεί την έμφαση που δίνω στην ανάπτυξη του ‘brand Greece’, και μέσω αυτής και των ελληνικών brands, και στην συνεισφορά που θα μπορούσαν να έχουν στην ...
ανάταξη της εγχώριας οικονομικής κρίσης. Όπως επίσης, την επιμονή μου να τονίζω την ισχύ επιρροής που έχει ο καταναλωτής μέσω των καταναλωτικών αποφάσεών του. Κι όμως, μου είναι δύσκολο να παρακολουθήσω την συζήτηση που εντείνεται τον τελευταίο καιρό στην εσωτερική μας αγορά περί άκριτης υποστήριξης των ελληνικών προϊόντων και επιχειρήσεων.
Καταρχήν θα έπρεπε να ορίσουμε τι εννοούμε «ελληνικό». Αυτό που παράγεται στην Ελλάδα; Από αμιγώς ελληνικές πρώτες ύλες; Από αμιγώς έλληνες εργαζόμενους; Από επιχείρηση ελληνικής ιδιοκτησίας; Που φορολογείται εδώ; Που πωλείται κάτω από ελληνικό brand; Μέσα σε ελληνικά υλικά συσκευασίας; Προφανώς μπορούν να προστεθούν και άλλα πολλά αντίστοιχα κριτήρια. Που προφανώς θα αποκλείουν όλο και περισσότερες επιχειρήσεις και προϊόντα από τον χαρακτηρισμό ως αμιγώς ελληνικά. Και μετά θα πρέπει ο καταναλωτής να προσπαθεί να ξεχωρίσει κριτήρια και να θέσει προτεραιότητες. Πράγμα δύσκολο.
Προσθέτω κι άλλες ερωτήσεις που θεωρώ εξίσου, αν όχι περισσότερο, κρίσιμες για την επιλογή προϊόντων ή επιχειρήσεων που βοηθούν τη χώρα να ξεπεράσει την κρίση: Η ποιότητα και η τιμή πώλησης είναι ανταγωνιστικές; Οι συνθήκες εργασίας που προσφέρει η επιχείρηση είναι καλές; Οι αποδοχές; Ανοίγει ορίζοντες; Προσφέρει εκπαίδευση; Συνεισφέρει στη βελτίωση ικανοτήτων και προσωπικοτήτων; Δίνει ευκαιρίες εξέλιξης σε Ελλάδα και εξωτερικό; Επενδύει στην καινοτομία; Είναι εντάξει στις υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος; Σέβεται τους νόμους; Το περιβάλλον; Τους συνεργάτες της; Στοχεύει στις εξαγωγές; Στην διατηρήσιμη ανάπτυξη; Κάνει επενδύσεις; Φέρνει επενδύσεις; Πιστεύει στον υγιή ανταγωνισμό; Ψάχνει τρόπους να βοηθά τις κοινωνίες στις οποίες συμμετέχει; Δίνει ικανοποίηση σε όσους έρχονται σε επαφή μαζί της; Αυξάνει τη φήμη της χώρας; Κι εδώ μπορούν να προστεθούν πάμπολλες ερωτήσεις. Οι απαντήσεις δεν θα οδηγήσουν αναγκαστικά στην επιλογή αμιγώς ελληνικών επιχειρήσεων ή προϊόντων.
Η ευθύνη μιας εταιρείας απέναντι στην κοινωνία στην οποία συμμετέχει είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε έναν, συχνά «διαπραγματεύσιμο», χαρακτηρισμό εντοπιότητας. Ας προσπαθούμε να επιλέγουμε αυτούς που νιώθουμε καλύτερους σε όσο το δυνατόν περισσότερους τομείς. Έτσι ώστε να ωθούμε με την καταναλωτική μας συμπεριφορά όλο και περισσότερους να βελτιώνονται και να γίνονται ανταγωνιστικότεροι εντός κι εκτός συνόρων. Να διατηρήσουμε στην αγορά μας αυτούς που το αξίζουν, λιγότερο ή περισσότερο «έλληνες». Είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε την οικονομία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου