ΤΟ ΕΛΙΞΙΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΝΕΡΑΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ !

Arthur Rimbaud, Baudelaire, Verlain, όλοι τους ποιητές, καλλιτέχνες όπως ο Picasso, Decas ή ο Toulouse Lautrec ( έργα του μπορείτε να θαυμάσετε τώρα, σε μια εξαιρετική έκθεση στο ομορφότερο μουσείο της Αθήνας, Μουσείο Ηρακλειδών, στην οδό Ηρακλειδών στο Θησείο), συγγραφείς όπως ο Oscar Wilde και ο Huysmans.

Λαμπρά πνεύματα για κάποιους, καταραμένοι για άλλους. Κοινό σημείο; Τους συντρόφευσε κάποια στιγμή η πράσινη νεράιδα, όπως αποκαλούσαν το αψέντι τότε.

Ναι, η πρωτοπορία των μέσων του 19ου αιώνα , έπινε πολύ αψέντι! Και αυτό ενίσχυε την δημιουργικότητα, έκανε την φαντασία να καλπάζει και την ευφυία να εκτινάσεται!

Συν τις άλλοις, σύμφωνα με μελέτες της εποχής, η ουσία thujone ή οποία βρίσκεται στην αψιθιά, έχει παρόμοια μοριακή δομή με την κανναβινίδα THC kαι επομένως συνδέεται με την κάνναβη!

Τα παραπάνω λοιπόν είναι ο μύθος, που έχτισε την σκοτεινή, και για κάποιους πολύ ελκυστική φήμη του το αψέντι,μετά το 1850 και μέχρι τις αρχές του 1900.

Η προσωπική μου γνώμη , αν σας ενδιαφέρει βέβαια, είναι ότι το αψέντι που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή, ήταν ένα πολύ φθηνό, (για αυτό το προτιμούσαν μποέμ καλλιτέχνες και ποιητές που ποτέ δεν φημίστηκαν για τα υλικά πλούτη τους) λαικό και άρα κακής ποιότητας απόσταγμα. (εξού και οι επιδράσεις σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο).

ELIXIR D' ABSYNTHE

Κάπως έτσι αποστάζανε το αψέντι (λέμε τώρα...)

Το αψέντι παρασκευάστηκε πρώτη φορά σαν ποτό από την Madame Henriod, στην Ελβετία στα τέλη του 18ου αιώνα. Παρασκευαζόταν από αψιθιά (το κύριο συστατικό του), μάραθο, άνισο, μέλισσα, μαιντανό, κορίανδρο και άλλα βόταναμουλιασμένα σε αλκοόλη. Την εποχή εκείνη πολλά ελιξίρια φτιαγμένα με βότανα και αλκοόλ κατασκευαζόταν, σε όλον τον κόσμο, κυρίως για φαρμακευτικούς σκοπούς. Πολλά από αυτά εξελίχθηκαν σε γνωστά ποιοτικά λικέρ του σήμερα, όπως το Benedictine, το Fernet Branca, και το Charteuse, που η συνταγή του αν και προγενέστερη, μοιάζει πολύ με την παραπάνω!

Το 1800 η οικογένοια Pernod πήρε την συνταγή, και άρχισε να παράγει μαζικά το ποτό στην Γαλλία. Σιγά σιγά, έγινε δημοφιλέστατο, με αποτέλεσμα στα τελη του αιώνα, να γίνει το ποτό όχι μόνο των μποέμ αλλά και των αστών, και σε μερικές περιπτώσεις και των εργατών. Καθιερώθηκε το heure verte, η πράσινη ώρα, όπου όλοι έπιναν τελετουργικά αψέντι! Γιατί μόνο αψέντι; Σίγουρα ο μύθος του παραισθησιογόνου, έπαιξε ρόλο, αλλά μην ξεχνάμε, ότι κρασί δεν υπήρχε και αρκετό, λόγω της τεράστιας καταστροφής που είχε προκαλέσει η επιδημία φυλλοξήρας στα Γαλλικά αμπέλια τον 19ο αιώνα.

ΔΑΙΜΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ

Στην πυρά η πράσινη νεράιδα!

Βρισκόμαστε περίπου στο 1890, και οι κοινωνικές επιπτώσεις υπερβολικής κατανάλωσης, κακού ποιοτικά αψεντιού αλλά και γενικότερα αλκοόλ, γίνονται τόσο εμφανείς και έντονες, που θα ξεκινήσει ένα κίνημα αντίδρασης κατά του αλκοόλ.

Οι συντηρητικοί βρίσκουν ευκαρία να αντιδράσουν, σε κάτι τόσο ανήθικο, οι οινοπαραγωγοί με την σειρά τους βλέπουν την ευκαιρία για το μεγάλο come back του κρασιού.

Διάφορες ψευδο-επιστημονικές μελέτες συνδέουν το αψέντι με ψυχικές ασθένεις, και πολλά εγκλήματα αποδίδονται στις παρενέργειες του!

Οι εποχές άλλαξαν. Η παραγωγή αψεντιού κηρύσσεται παράνομη στην πατρίδα του την Ελβετία το 1907,οι ΗΠΑ ακολουθούν το 1912, και τέλος το μεγάλο χτύπημα η Γαλλία το 1915. (περίεργο ότι η παγκοσμοιοποίησηυπήρχε και τότε, με τον τρόπο της και τον χρόνο της


Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ

Ετσι δημιουργήθηκε το ποτό θρύλος ή φάντασμα για άλλους...Είναι γνωστό ότι η απαγόρευση δημιουργεί μύθους. Σπιτικά αψέντια κυκλοφορούσαν όλα αυτά τα χρόνια, εν μέσω απαγόρευσης, γιγαντώνοντας τον μύθο μεταξύ των χρηστών, που μεθυσμένοι από τον μεγάλο βαθμό αλκοόλπου έχει το αψέντι, και το τελετουργικό προεοιμασίας του, σαν νέοι μποέμ ζούσαν τον μύθο τους...

Περί το 1990 το αψέντι επανεμφανίστηκε στην Τσεχία. Οι νέοι δεν είχαν καταλάβει περί τίνος πρόκειται, αλλά οι παλαιώτεροι και οι ''διαβασμένοι'' έμαθαν τα νέα με έκπληξηκαι.. έκσταση.

Δυστυχώς τα περισσότερα απο τα αποστάγματα αψεντιού της Τσεχίας, ήτσν μάλλον απομιμήσεις του αυθεντικού, που περισσότερο στηρίχθηκαν στον αλκοολικό βαθμό του προιόντος, που είναι μεταξύ 60-80%!!! Για να γίνει μια σύγκριση, τα περισσότερα ουίσκι, βότκα τεκίλα κλπ. έχουν 40% αλκοόλ, και τα λικέρ (Bailey's, Kahlua κλπ. έχουν 18%-28% αλκοόλ...)

Παρόλα αυτά οι Τσέχοι υποστηρίζουν ότι παράγουν αψέντι απο την δεκαετία του 1920 όπου εκεί δεν υπήρχε η σχετική απαγόρευση. Οι Γάλλοι επέτρεψαν και αυτοί με την σειρά τους, στα 90's κάποια είδη αψεντιού να κυκλοφορούν ξανά, και εδώ στην Ελλάδα, που πίναμε το ουζάκι μας και το τσιπουράκι μας από παλιά, χωρίς να έχουμε ιδέα περί αψεντιού, και φυσικά χωρίς να το έχουμε απαγορεύσει ποτέ επίσημα (αφού δεν το ξέραμε) το ανακαλύψαμε τέλη του '90 αρχές 2000!

Τα προιόντα που μας ήρθανε αρχικά, ήταν τα Τσέχικα, ενώ τώρα βρίσκουμε και Γαλλικά. Η απαγόρευση έχει πλέον αρθεί, και σε πολλές χώρες της Ε.Ε. παράγεται ξανά νόμιμα, (Γαλλία, Τσεχία, Ελβετία, Ισπανία, Πορτογαλία αλλά και ΗΠΑ) και κάτω από συγκεκριμένα στάνταρτς που το διαφοροποιούν αρκετά από τον προ αιώνα παππού του.

Να σημειωθεί ότι στην Ιβηρική χερσόνησο γλεντούσαν με το αψέντι όλα αυτά τα χρόνια, αφού δεν είχε ποτέ απαγορευτεί! Το σημερινό απόσταγμα (και όχι λικέρ όπως πολλοί το ονομάζουν) , γίνεται από βότανα όπως άνισο, αψιθιά (Grand warmwood ή Artemisia Absinthium) που του δίνει και το χαρακτηριστικό του άρωμα και άλλα βότανα, και όταν νερωθεί γαλακτώνεται όπως το ούζο.

Μόνο το αυθεντικό αψέντι γαλακτώνεται!

ΦΤΙΑΞ' ΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ!

Τα 4 στάδια προετοιμασίας του αψεντιού!

Επειδή ξέρω ότι είστε περίεργοι, να και το ειδικό κουτάλι, και το ειδικό ποτήρι!

Δεν θα σου προτείνω τρόπους για να αποστάξεις αψέντι εδώ, αλλά μπορώ να σου προτείνω τρόπο προετοιμασίας του, αφού βέβαια προμηθευτείς, ένα μπουκάλι ποιοτικό αψέντι, (δώσε κάτι παραπάνω και θα σε ανταμείψει), ένα κύβο ζάχαρη, κρύο νερό, και τα απαραίτητα σύνεργα, όπως το ειδικό κουταλάκι, και αν θέλεις να τελειοποιήσεις την τελετή, και το ειδικό ποτήρι. Α, καλό είναι να υπάρχει και ένας αναπτήρας...

Ρίχνουμε το αψέντι στο ποτήρι και τοποθετούμε το κύβο ζάχαρης (που προηγουμένως έχουμε βουτήξει στο αψέντι) πάνω στο ειδικό κουτάλι, και αυτό με την σειρά του πάνω από το ποτήρι.

Ρίχνουμε κρύο νερό αργά πάνω στην ζάχαρη, μέχρι η αναλογία αλκοόλ νερού να φτάσει το 3:1. Το ποτό αρχίζει και γαλακτώνεται (ασπρίζει), ενώ το κρύο νερό, βγάζει έξω το "μπουκέτο" αρωμάτων των βοτάνων, αναδεικνύοντας την γεύση του.

Μια άλλη μέθοδος, είναι να ανάψουμε τον κύβο ζάχαρης, πάνω από το ποτήρι, αφήνοντας την να λιώσει, και να πέσει στο ποτήρι με το αψέντι δημιουργώντας "καραμέλα". Eν συνεχεία προσθέτουμε και λίγο κρύο νερό. Ολα αυτά ανακατεύοντας συνεχώς.

Φημολογείται ότι αυτός ο τρόπος παρασκευής, είναι ο παλαιός και παραδοσιακός, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις επί τούτου.

Πρώτη φορά παρατηρήθηκε, στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, σε μπάρ της Πράγας, και από τότε δημιουργήθηκε ο ανάλογος μύθος!