Χορεύοντας στην ξαστεριά», θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος το εκπληκτικό Borealis Auroa (Σέλας ή Εμφάνιση Φωτός στον Ουρανό), το οποίο είναι πραγματικά ένα θέαμα που αξίζει να το παρατηρήσετε και βεβαίως να το θαυμάσετε.
Η διάσημη Ισλανδή φωτογράφος Kristjan Unnar Kristjansson – γνωστή ως «Kiddi» – έχει περάσει τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής της με το να κλειδώνει τα χρώματα του ουρανού στην κάμερά της στον τόπο που γεννήθηκε.
«Αυτές είναι μερικές από τις πολύ αγαπημένες φωτογραφίες του Aurora Borealis που έχω πάρει τα τελευταία χρόνια», είπε η 31χρονη από το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας.
Το Σέλας είναι μια .....
φυσική εμφάνιση φωτός στον ουρανό, ιδίως στις πολικές περιοχές, που προκαλείται από την σύγκρουση των φορτισμένων σωματιδίων και κατευθύνεται από το μαγνητικό πεδίο της Γης.
Το σέλας συνήθως εμφανίζεται κατά τη νύχτα και κυρίως στην ιονόσφαιρα. Αναφέρεται ως πολικό σέλας ή διαφορετικά ως Πολικό φως. Αυτά τα φαινόμενα είναι συνήθως ορατά μεταξύ 60 και 72 μοιρών βόρεια και νότια στα γεωγραφικά πλάτη, όπου και τοποθετούνται σε ένα δακτύλιο μόνο εντός της Αρκτικής και της Ανταρκτικής με την εμφάνιση των πολικών κύκλων.
Το όνομα Aurora Borealis (Βόρειο σέλας) το πήρε από τη ρωμαϊκή θεά της αυγής Aurora και το ελληνικό όνομα για το βοριά, Βορέα, από τον Pierre Gassendi το 1621.
Στην Ευρώπη, τον Μεσαίωνα, το Βόρειο Σέλας πιστεύεται πως ήταν, συνήθως ένα σημάδι από το Θεό.
Light pillar-πυλώνας φωτός
Ένα οπτικό φαινόμενο που δημιουργείται από την αντανάκλαση του ηλιακού φωτός ή και του φωτός του φεγγαριού από κρυστάλλους πάγου, που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα της γης, με οριζόντιες παράλληλες επίπεδες επιφάνειες.
Όταν προέρχεται από το φως του ήλιου ονομάζεται ηλιακός πυλώνας (sun pillar ή solar pillar).
Είναι περισσότερο ορατό όταν ο ήλιος είναι χαμηλά στο ορίζοντα.
Μοιάζει περισσότερο με ψευδαίσθηση, είναι όμως φυσικό φαινόμενο.
Επικά σύννεφα
Ολοί έχουμε χαζέψει τον ουρανό τα σύννεφα και έχουμε «δημιουργήσει» με τη φαντασία μας
οικεία σχήματα από την καθημερινότητά μας. Ένα από τα πιο σπάνια φαινόμενα όμως που υπ
άρχει στην πραγματικότητα, είναι τα σύννεφα σε σχήμα κυλίνδρου που φτάνουν χαμηλά και
θυμίζουν τον… πλάστη της κουζίνας! Οι σχηματισμοί αυτοί λέγονται Morning Glory και είν
αι ιδιαίτερα σπάνιοι, φτάνοντας τα 1.000 χιλιόμετρα μήκος και μερικές φορές παρουσιάζον
ται μέχρι και 8 στη σειρά. Οι επιστήμονες δεν έχουν σαφή εικόνα για τα αίτια της δημιου
ργίας των μοναδικών σχηματισμών, αλλά αν θέλετε έχετε μεγάλες πιθανότητες (έως και 40%)
να τους δείτε στον κόλπο Carpentaria, στα βόρεια της Αυστραλίας και πιο συγκεκριμένα κ
οντά στην πόλη Burketown μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου.
Mammatus Clouds
Επίσης γνωστό ως mammatocumulus (νέφος με άκρες σαν μαστούς), που σημαίνει «ανώμαλα σύννεφα», και μοιάζουν σαν σάκοι που κρέμονται κάτω από την βάση του σύννεφου. Αποτελούνται κυρίως από πάγο. Τα Mammatus Clouds μπορεί να επεκταθούν για εκατοντάδες μίλια σε κάθε κατεύθυνση, ενώ οι επιμέρους σχηματισμοί μπορούν να παραμείνουν ορατοί για δέκα με δεκαπέντε λεπτά κάθε φορά. Η πραγματική τους δυσοίωνη όψη, είναι συχνά προάγγελος μιας καταιγίδας που έρχεται ή άλλων ακραίων καιρικών φαινομένων.
Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και αιώνες στον ουρανό της περιοχής Relampago del Catatumbo στη Βενεζουέλα, και πιο συγκεκριμένα στο σημείο όπου ο ποταμός Catatumbo εκβάλλει στη λίμνη Maracaibo.
Για 140 – 160 νύχτες το χρόνο και για 10 ώρες κάθε φορά ο ουρανός πάνω από το ποτάμι φωτίζεται από τις ασταμάτητες αστραπές, που μετρούν τις 280 ανά ώρα. Για όσο χρονικό διάστημα θυμούνται οι κάτοικοι της περιοχής, η παράξενη αυτή καταιγίδα των κεραυνών μαίνεται στην περιοχή χωρίς σταματημό.
Το φαινόμενο αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε ένα ποίημα του 1597 εν ονόματι «Dragontea» από τον Lope de Vega. Ειδικότερα, ο ποιητής, περιγράφοντας την αποτυχημένη απόπειρα που έκανε το 1595 ο Sir Francis Drake για να καταλάβει την πόλη Maracaibo το βράδυ, λέει ότι «τα σχέδιά του ματαιώθηκαν όταν μια τρομερή καταιγίδα με αστραπές διαστρέβλωσε τον προσανατολισμό του…».
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στις 24 του Ιουλίου του 1823, όταν, κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας, τα ισπανικά πλοία αποκαλύφθηκαν από τις αστραπές και ηττήθηκαν από τους υπερασπιστές της πόλης.
Ο φωτισμός στον ουρανό είναι ορατός -χωρίς υπερβολή- από 40 χιλιόμετρα μακριά, ενώ οι αστραπές είναι τόσο τακτικές που συχνά χρησιμοποιούνται ως βοήθημα… πλοήγησης από τα πλοία, γνωστό στους ναυτικούς ως «Beacon Maracaibo».
Αν και παραμένει άγνωστο γιατί συμβαίνει αυτό, μια θεωρία υποστηρίζει ότι το ιονισμένο μεθάνιο που υπάρχει αυξημένο στην ατμόσφαιρα της περιοχής, λόγω των τυφώνων στο Catatumbo, όταν συναντιέται με τα σύννεφα που έρχονται από τις Άνδεις, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για μια «φωτεινή» καταιγίδα.
Με ένα σύνολο περίπου 1,2 εκατομμυρίων ηλεκτρικών εκκενώσεων ανά έτος, η περιοχή Relampago del Catatumbo πιστεύεται ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός όζοντος στον κόσμο, καθώς οι αστραπές βοηθούν στην «επιδιόρθωση» των κατεστραμμένων στιβάδων του όζοντος στη Γη.
Ice Circles
Ένα σπάνιο φαινόμενο που συνήθως εμφανίζεται μόνο σε εξαιρετικά ψυχρές χώρες.
Τα Ice Circles σχηματίζονται όταν η επιφάνεια των πάγων συγκεντρώνεται στο κέ
ντρο ενός υδάτινου συστήματος και όχι στα άκρα. Π.χ. ένα ποτάμι με αργή ροή,
μπορεί να δημιουργήσει μια αργή δίνη, η οποία θα δημιουργήσει έναν δίσκο πάγου
. Μπορεί να φτάσει σε διάμετρο άνω των 500 ποδιών και μπορεί επίσης να βρεθούν
σε ομάδες και σε διάφορα μεγέθη.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο κατά το οποίο πέτρες αλλά και μεγάλοι βράχοι μετακινούνται
κατά μήκος σε μεγάλες ομαλές εκτάσεις (συνήθως κοιλάδας), χωρίς την παρέμβαση ανθρώπων
ή ζώων. Η κατευθυνση τις περισσότερες φορές δεν είναι συγκεκριμένη. Οι βράχοι μπορεί να
μετακινούνται δεξιά, αριστερά, μπορεί ακόμη και να επιστρέψουν στην θέση από την οποία
ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Το φαινόμενο αποδίδεται από τους επιστήμονες στους πολύ ισχυρούς ανέμους, σε συνδυασμό με το λασπωμένο έδαφος από τις βροχές που διευκολύνει την μετακίνηση.
Επίσης γνωστοί και ως «διάβολοι της φωτιάς» ή και «ανεμοστρόβιλοι φωτιάς». Πρόκειται
για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο κατά το οποίο η φωτιά αποκτά κατακόρυφη δίνη που
μπορεί να φτάσει και τα 50 μετρα ύψος. Μπορεί οπτικά να είναι εντυπωσιακό αλλά μπορεί να ξεριζώσει δέντρα ύψους μέχρι και 15 μέτρων.
Πέρασε τους τελευταίους 18 μήνες φωτογραφίζοντας το νυχτερινό ουρανό με μια συνηθισμένη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Ο Alex Cherney κατάφερε να τραβήξει αυτές τις εντυπωσιακές εικόνες από τις εναλλαγές του έναστρου ουρανού της νότιας Αυστραλίας κατά τη διάρκεια της νύχτας!
Οι εικόνες δείχνουν πλανήτες, διάττοντες αστέρες, το Γαλαξία Milky Way, τη Σελήνη, δορυφόρους και αεροπλάνα την κίνηση των σύννεφων στον ορίζοντα.
Εκμεταλλεύτηκε την έλλειψη φωτορύπανσης σε μια απομακρυσμένη χερσόνησο στη νότια ακτή της Αυστραλίας και… ιδού το αποτέλεσμα!
24wro.blogspot.com
Η διάσημη Ισλανδή φωτογράφος Kristjan Unnar Kristjansson – γνωστή ως «Kiddi» – έχει περάσει τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής της με το να κλειδώνει τα χρώματα του ουρανού στην κάμερά της στον τόπο που γεννήθηκε.
«Αυτές είναι μερικές από τις πολύ αγαπημένες φωτογραφίες του Aurora Borealis που έχω πάρει τα τελευταία χρόνια», είπε η 31χρονη από το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας.
Το Σέλας είναι μια .....
φυσική εμφάνιση φωτός στον ουρανό, ιδίως στις πολικές περιοχές, που προκαλείται από την σύγκρουση των φορτισμένων σωματιδίων και κατευθύνεται από το μαγνητικό πεδίο της Γης.
Το σέλας συνήθως εμφανίζεται κατά τη νύχτα και κυρίως στην ιονόσφαιρα. Αναφέρεται ως πολικό σέλας ή διαφορετικά ως Πολικό φως. Αυτά τα φαινόμενα είναι συνήθως ορατά μεταξύ 60 και 72 μοιρών βόρεια και νότια στα γεωγραφικά πλάτη, όπου και τοποθετούνται σε ένα δακτύλιο μόνο εντός της Αρκτικής και της Ανταρκτικής με την εμφάνιση των πολικών κύκλων.
Το όνομα Aurora Borealis (Βόρειο σέλας) το πήρε από τη ρωμαϊκή θεά της αυγής Aurora και το ελληνικό όνομα για το βοριά, Βορέα, από τον Pierre Gassendi το 1621.
Στην Ευρώπη, τον Μεσαίωνα, το Βόρειο Σέλας πιστεύεται πως ήταν, συνήθως ένα σημάδι από το Θεό.
Light pillar-πυλώνας φωτός
Ένα οπτικό φαινόμενο που δημιουργείται από την αντανάκλαση του ηλιακού φωτός ή και του φωτός του φεγγαριού από κρυστάλλους πάγου, που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα της γης, με οριζόντιες παράλληλες επίπεδες επιφάνειες.
Όταν προέρχεται από το φως του ήλιου ονομάζεται ηλιακός πυλώνας (sun pillar ή solar pillar).
Είναι περισσότερο ορατό όταν ο ήλιος είναι χαμηλά στο ορίζοντα.
Μοιάζει περισσότερο με ψευδαίσθηση, είναι όμως φυσικό φαινόμενο.
Επικά σύννεφα
Ολοί έχουμε χαζέψει τον ουρανό τα σύννεφα και έχουμε «δημιουργήσει» με τη φαντασία μας
οικεία σχήματα από την καθημερινότητά μας. Ένα από τα πιο σπάνια φαινόμενα όμως που υπ
άρχει στην πραγματικότητα, είναι τα σύννεφα σε σχήμα κυλίνδρου που φτάνουν χαμηλά και
θυμίζουν τον… πλάστη της κουζίνας! Οι σχηματισμοί αυτοί λέγονται Morning Glory και είν
αι ιδιαίτερα σπάνιοι, φτάνοντας τα 1.000 χιλιόμετρα μήκος και μερικές φορές παρουσιάζον
ται μέχρι και 8 στη σειρά. Οι επιστήμονες δεν έχουν σαφή εικόνα για τα αίτια της δημιου
ργίας των μοναδικών σχηματισμών, αλλά αν θέλετε έχετε μεγάλες πιθανότητες (έως και 40%)
να τους δείτε στον κόλπο Carpentaria, στα βόρεια της Αυστραλίας και πιο συγκεκριμένα κ
οντά στην πόλη Burketown μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου.
Mammatus Clouds
Επίσης γνωστό ως mammatocumulus (νέφος με άκρες σαν μαστούς), που σημαίνει «ανώμαλα σύννεφα», και μοιάζουν σαν σάκοι που κρέμονται κάτω από την βάση του σύννεφου. Αποτελούνται κυρίως από πάγο. Τα Mammatus Clouds μπορεί να επεκταθούν για εκατοντάδες μίλια σε κάθε κατεύθυνση, ενώ οι επιμέρους σχηματισμοί μπορούν να παραμείνουν ορατοί για δέκα με δεκαπέντε λεπτά κάθε φορά. Η πραγματική τους δυσοίωνη όψη, είναι συχνά προάγγελος μιας καταιγίδας που έρχεται ή άλλων ακραίων καιρικών φαινομένων.
Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και αιώνες στον ουρανό της περιοχής Relampago del Catatumbo στη Βενεζουέλα, και πιο συγκεκριμένα στο σημείο όπου ο ποταμός Catatumbo εκβάλλει στη λίμνη Maracaibo.
Για 140 – 160 νύχτες το χρόνο και για 10 ώρες κάθε φορά ο ουρανός πάνω από το ποτάμι φωτίζεται από τις ασταμάτητες αστραπές, που μετρούν τις 280 ανά ώρα. Για όσο χρονικό διάστημα θυμούνται οι κάτοικοι της περιοχής, η παράξενη αυτή καταιγίδα των κεραυνών μαίνεται στην περιοχή χωρίς σταματημό.
Το φαινόμενο αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε ένα ποίημα του 1597 εν ονόματι «Dragontea» από τον Lope de Vega. Ειδικότερα, ο ποιητής, περιγράφοντας την αποτυχημένη απόπειρα που έκανε το 1595 ο Sir Francis Drake για να καταλάβει την πόλη Maracaibo το βράδυ, λέει ότι «τα σχέδιά του ματαιώθηκαν όταν μια τρομερή καταιγίδα με αστραπές διαστρέβλωσε τον προσανατολισμό του…».
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στις 24 του Ιουλίου του 1823, όταν, κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας, τα ισπανικά πλοία αποκαλύφθηκαν από τις αστραπές και ηττήθηκαν από τους υπερασπιστές της πόλης.
Ο φωτισμός στον ουρανό είναι ορατός -χωρίς υπερβολή- από 40 χιλιόμετρα μακριά, ενώ οι αστραπές είναι τόσο τακτικές που συχνά χρησιμοποιούνται ως βοήθημα… πλοήγησης από τα πλοία, γνωστό στους ναυτικούς ως «Beacon Maracaibo».
Αν και παραμένει άγνωστο γιατί συμβαίνει αυτό, μια θεωρία υποστηρίζει ότι το ιονισμένο μεθάνιο που υπάρχει αυξημένο στην ατμόσφαιρα της περιοχής, λόγω των τυφώνων στο Catatumbo, όταν συναντιέται με τα σύννεφα που έρχονται από τις Άνδεις, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για μια «φωτεινή» καταιγίδα.
Με ένα σύνολο περίπου 1,2 εκατομμυρίων ηλεκτρικών εκκενώσεων ανά έτος, η περιοχή Relampago del Catatumbo πιστεύεται ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός όζοντος στον κόσμο, καθώς οι αστραπές βοηθούν στην «επιδιόρθωση» των κατεστραμμένων στιβάδων του όζοντος στη Γη.
Ice Circles
Ένα σπάνιο φαινόμενο που συνήθως εμφανίζεται μόνο σε εξαιρετικά ψυχρές χώρες.
Τα Ice Circles σχηματίζονται όταν η επιφάνεια των πάγων συγκεντρώνεται στο κέ
ντρο ενός υδάτινου συστήματος και όχι στα άκρα. Π.χ. ένα ποτάμι με αργή ροή,
μπορεί να δημιουργήσει μια αργή δίνη, η οποία θα δημιουργήσει έναν δίσκο πάγου
. Μπορεί να φτάσει σε διάμετρο άνω των 500 ποδιών και μπορεί επίσης να βρεθούν
σε ομάδες και σε διάφορα μεγέθη.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο κατά το οποίο πέτρες αλλά και μεγάλοι βράχοι μετακινούνται
κατά μήκος σε μεγάλες ομαλές εκτάσεις (συνήθως κοιλάδας), χωρίς την παρέμβαση ανθρώπων
ή ζώων. Η κατευθυνση τις περισσότερες φορές δεν είναι συγκεκριμένη. Οι βράχοι μπορεί να
μετακινούνται δεξιά, αριστερά, μπορεί ακόμη και να επιστρέψουν στην θέση από την οποία
ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Το φαινόμενο αποδίδεται από τους επιστήμονες στους πολύ ισχυρούς ανέμους, σε συνδυασμό με το λασπωμένο έδαφος από τις βροχές που διευκολύνει την μετακίνηση.
Επίσης γνωστοί και ως «διάβολοι της φωτιάς» ή και «ανεμοστρόβιλοι φωτιάς». Πρόκειται
για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο κατά το οποίο η φωτιά αποκτά κατακόρυφη δίνη που
μπορεί να φτάσει και τα 50 μετρα ύψος. Μπορεί οπτικά να είναι εντυπωσιακό αλλά μπορεί να ξεριζώσει δέντρα ύψους μέχρι και 15 μέτρων.
Πέρασε τους τελευταίους 18 μήνες φωτογραφίζοντας το νυχτερινό ουρανό με μια συνηθισμένη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Ο Alex Cherney κατάφερε να τραβήξει αυτές τις εντυπωσιακές εικόνες από τις εναλλαγές του έναστρου ουρανού της νότιας Αυστραλίας κατά τη διάρκεια της νύχτας!
Οι εικόνες δείχνουν πλανήτες, διάττοντες αστέρες, το Γαλαξία Milky Way, τη Σελήνη, δορυφόρους και αεροπλάνα την κίνηση των σύννεφων στον ορίζοντα.
Εκμεταλλεύτηκε την έλλειψη φωτορύπανσης σε μια απομακρυσμένη χερσόνησο στη νότια ακτή της Αυστραλίας και… ιδού το αποτέλεσμα!
24wro.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου