Το σύνηθες καθημερινό φαινόμενο των καιρών μας είναι πολιτικοί, ηλικίας 50+ να βγαίνουν στα κανάλια και να συζητάνε για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα, για την Ευρωζώνη, για το ΔΝΤ και για τις σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας. Γιατί δεν βλέπουμε ποτέ νέους ανθρώπους να μιλάνε; Εχει αναρωτηθεί ποτε κανείς τους πως είναι να ανήκεις στη γενιά των 20+ εν ετει 2012 στην Ελλάδα; Θα σας πω εγώ πως είναι! Μας ονόμασαν τη γενια των 700Ε και το έλεγαν με περιφρόνηση, ως που καταλήξαμε η γενιά των 420Ε και εκει κανεις δεν είπε κουβέντα! Κατι σαν να μην υπήρχε λόγος να χαλάσει κανείς το σάλιο του, γιατί όλοι νιώθαμε τι θα ακολουθούσε. Το χειρότερο όλων όμως δεν είναι ότι είμαστε η γενια των 700 ή των 420 Ε, το χειροτερο είναι πως είμαστε η γενιά που ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ !! Εκει φτάσαμε !
Μεγαλώσαμε σε μια εποχή οπου ‘’λεφτά υπήρχαν’’ ή ετσι μας είπαν τουλάχιστον! Πήγαμε σχολείο το πρωί, πήγαμε σχολείο και το απόγευμα (φροντιστήριο, γιατι η παιδεία που μας παρείχαν τα ελληνικά σχολεία ηταν τόσο καλή που έπρεπε να την επαναλάβεις και με επιπρόσθετα οικονομικά έξοδα προκειμένου να την κατανοήσεις) μάθαμε ξένες γλώσσες, σπουδάσαμε, κάναμε ο καθένας οτι θεωρούσε καλύτερο για τον εαυτό του, προκειμένου να βγούμε στην ελληνική κοινωνία με κάποια εφόδια και μετα; ΤΙΠΟΤΑ. ΤΟ ΧΑΟΣ! Η ανεργία εχει χτυπήσει κόκκινο και ακόμα και αυτοί που ‘’στα χαρτια’’ δεν είναι άνεργοι, έχουν αποδοχές μεταξύ 200-600Ε. Σε μια χωρα πανάκριβη, όπου με τα παραπάνω χρήματα δεν μπορείς να ζήσεις μια αξιοπρεπή ζωή.
Και πιο συγκεκριμένα, ας μιλήσουμε για την καθημερινότητα τη δική μας,των ανθρώπων που είμαστε 20.. 22.. 25 και πάει λέγοντας. Οι περισσότεροι φίλοι μου έχουν ξεκινήσει τη δουλειά στα 17-18 για να έχουν κάποιο χαρτζιλίκι και να μην επιβαρύνουν οικονομικά τους γονείς τους που πληρώνουν τα χαράτσια με τη σέσουλα. Μόνο χαράτσι που αναπνέουμε δεν μας έχουν επιβάλλει ακόμα.
Η δική μου η γενια λοιπόν ΔΕΝ είναι η γενια που ξοδεύει και σπαταλάει ασύστολα ή που πίνει όλη μερα καφέδες, όπως ακούω να λένε. Θα βγούμε δυο φορες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες θα μαζευτούμε σε σπίτια, στα μπαλκόνια ίσως με λίγο κρασάκι και κουβεντούλα, όπως κάνανε παλιά. Και παρατηρούμε… παρατηρούμε μπροστά μας να ορθώνεται το μέλλον που μας άφησαν κληρονομιά
Παρατηρήσαμε/παρακολουθήσαμε π.χ τις ημέρες του Πάσχα τη σύλληψη του Άκη Τσοχαντζόπουλου και της οικογένειας του. Ενός ανθρώπου που παραλίγο να διατελέσει και Πρωθυπουργός της χώρας. Ενος ανθρώπου που τόσα χρόνια έκλεβε ‘’ανοιχτά’’ τη δημόσια περιουσία. Όλοι το ήξεραν αλλά κανείς δεν μίλαγε. Μάλιστα είδαμε και κάποιους ανθρώπους να νιώθουν κάποιου είδους οίκτο για τον ‘’Άκη’’ ή τη γυναίκα του.
Η δική μου η γενιά δεν ένιωσε κανέναν οίκτο και καμιά συμπόνια. Γιατι τέτοιοι άνθρωποι, με τέτοιες πράξεις (και δυστυχώς η Ελλάδα είναι γεμάτη με τετοιους ) είναι η αιτία που οι περισσότεροι συνομίληκοί μου είναι αναγκασμένοι να φύγουν από την πατρίδα μας. Εξαιτίας αυτών των πράξεων «κάνουμε πως ζουμε’’ με 300Ε το μήνα, εξαιτίας αυτών των πράξεων κάνουμε και δυο και τρείς δουλειές άσχετες μεταξύ τους και εξαιτίας αυτών των πράξεων ολα τα μεγάλα μυαλά του τόπου μου φεύγουν απ την Ελλάδα και γίνονται λαμπροί επιστήμονες ή σπουδαίες προσωπικότητες του εξωτερικού. Γιατί η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Η γενιά μου λοιπόν είναι διχασμένη! Να σηκώσουμε ανάστημα και να διεκδικήσουμε πίσω όσα μας ανήκουν, τα όνειρα μας, τον τόπο μας, την Ελλάδα ΜΑΣ με όσες δυσκολίες υπάρξουν ή να φύγουμε έξω ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω μας και αδιαφορόντας για την πατρίδα μας, έχοντας όμως ενα πιο ‘’σίγουρο’’ μέλλον και ανθρώπινες αποδοχές;
Ιδού η απορία!
Άρθρο που μας έστειλε η Νάνσυ Παναγοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου