Τελετή ορκωμοσίας σπουδαστών.
Περιγραφή πλάνου: ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δαβάκης και ο Αρχηγός ΓΕΣ κ. Τσέλιος συγχαίρουν τους σπουδαστές της ΣΜΥ, μετά την ορκωμοσία τους. Οι σπουδαστές απαντούν στις τυπικές ευχές και ερωτήσεις με φωνή τόσο δυνατή που τους κάνει να κοκκινίζουν, ενώ μετά βίας αυτά που λένε γίνονται κατανοητά.
Το video διαδίδεται στα social media και τα σχόλια δίνουν και παίρνουν. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στοχεύουν στους ίδιους τους σπουδαστές, στον εύκολο στόχο δηλαδή και στον πιο αδύναμο. Χαρακτηρισμοί όπως «καθυστερημένοι», ΑΜΕΑ, ψυχοπαθείς, «ούγκανα» κ.α. ανάλογου επιπέδου και ευγένειας, δίνουν και παίρνουν, μαζί με όψιμους προβληματισμούς για το αν «αυτοί είναι που θα αναλάβουν την ασφάλειά μας».
Γιατί είναι «αδύναμοι» και εύκολος στόχος; Απλό. Δεν έχουν δικαίωμα να απαντήσουν.
Πριν πάμε στο κυρίως θέμα, ας λάβουμε υπόψη κάποια δεδομένα.
Δεδομένο 1. Όλη η ιστορία στο ....
στρατό είναι η υπακοή σε διαταγές. Καλές διαταγές, κακές διαταγές – δεν έχει σημασία. ΟΚ, υπάρχει μια δικλείδα που λέει να μην υπακούς σε παράνομες και αντισυνταγματικές διαταγές (και πάλι καλά δηλαδή), αλλά δυστυχώς καμιά που να λέει ότι δεν πρέπει να υπακούς σε ηλίθιες διαταγές.
Δεδομένο 2. Οι δυνατές φωνές στο στρατό θεωρούνται προσόν. Αυτό δεν είναι μια ηλιθιότητα. Όταν δίπλα σου σκάνε οβίδες ή όταν είσαι πίσω από ένα άρμα με κινητήρα 1.500 ίππων, όπως και να το κάνεις δεν μπορείς να δίνεις διαταγές (βλ. δεδομένο 1) με ένταση αστικής αβρότητας. Και σε τέτοιες περιπτώσεις τα ουρλιαχτά που σε μια περίπτωση φαίνονται (και είναι) γελοία, σε μια άλλη σώζουν ζωές.
Δεδομένο 3. Στη λογική του κάθε στρατού («λογική» με την λαστιχένια έννοια – επιτρέψτε μου) ήταν πάντα η επίδειξη, ώστε να αποτρέψεις τον αντίπαλο. Γι” αυτό είναι απαραίτητο να δείχνεις ενεργητικός, δυναμικός και με υψηλό φρόνημα. Τονίζω το «να δείχνεις». Όχι να αισθάνεσαι, να δείχνεις. Έτσι υπάρχει ένα μοτίβο απλό και κατανοητό ακόμα και για τον Forrest Gump: περπατάμε κορδωμένοι και με το κεφάλι ψηλά, έξω τα στήθη μέσα η κοιλιά, φωνάζουμε όταν απαντάμε σε ανωτέρους μας.
(Εδώ παίζει και κάτι ακόμα, εντελώς πρακτικό: πολλοί ανώτεροι που έχουν υπάρξει έστω και ελάχιστα μάχιμοι, είναι πρακτικά κουφοί από τις βολές. Είναι κάπως άβολο να μιλάει ο «κατώτερος» και ο «ανώτερος» να δείχνει αδυναμία λέγοντας «δεν σε άκουσα, ξαναπές το»)
Αυτά καλώς ή κακώς είναι τα δεδομένα του στρατού. Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να μας αρέσουν, είναι σίγουρο ότι δεν αρέσουν στους κληρωτούς και πολύ αμφιβάλλω αν αρέσουν και στους υπαξιωματικούς.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, όμως, σας καλώ να ξαναδούμε το video λίγο πιο δίκαια.
Τι βλέπουμε λοιπόν; Τρία εικοσάχρονα παιδιά που τους απευθύνει το λόγο ο υφυπουργός Άμυνας και ο Αρχηγός ΓΕΣ. Με βάση την ιεραρχία του στρατού, υπολογίζω ότι τους χωρίζουν τουλάχιστο καμιά δεκαριά βαθμίδες (από την αρχιλοχία στον στρατηγό). Κοινώς τα παιδιά βλέπουν αστεράκια. Και έχουν μια διαταγή να υπακούσουν: «αν σας απευθύνουν το λόγο, ξελαρυγγιάζεστε». Μια ηλίθια διαταγή. Έχουμε ήδη πει όμως ότι δεν μπορείς να αγνοείς μια ηλίθια διαταγή, χωρίς συνέπειες. Πιθανότατα δε, έχουν κάνει και πρόβες και όλο και κάποιος με αστέρια στο πέτο και όχι «σαρδέλες» στο μανίκι, τους έβαλε στις πρόβες να φωνάζουν έτσι και τους είπε και μπράβο γι’ αυτό. Μπορεί να τους διάλεξαν και γι’ αυτό, δεν ξέρω… Σε κάθε περίπτωση, το κάνουν και το αποτέλεσμα – δεν θα διαφωνήσουμε εδώ – είναι γελοίο.
Τα παραπάνω δεν έχουν σκοπό να αποδείξουν ότι καλώς οι σπουδαστές της ΣΜΥ ουρλιάζουν ή ότι είναι μια όμορφη εικόνα. Έχουν σκοπό να δείξουν ότι δεν είναι δικό τους το λάθος. Ποιανού είναι; Κοιτάξτε στην αριστερή πλευρά της εικόνας και τον/τους έχετε.
Αν κάποιος θέλει να προβληματιστεί για την ποιότητα του στρατού, ας παρατηρήσει την αγέρωχη έκφραση του Α/ΓΕΣ, τα ουσιαστικά λόγια και το πατρικό αλλά και ηγετικό βλέμμα, κατευθείαν στα μάτια του προσωπικού του, όσο μιλάει σε υφισταμένους του. Δεν τα βλέπετε; Ακριβώς αυτό θέλω να πω.
Αν κάποιος θέλει να αστειευτεί με μια γελοία διαδικασία, ας αναρωτηθεί τι έκανε η κάμερα εκεί. Ήταν για να έχουν ενθύμιο τα παιδιά ή ήταν για την προβολή των πολιτικάντηδων, αυτού με το κοστούμι κι αυτού με τα αστέρια;
Κι επειδή όλο και κάποιος θα αναρωτήθηκε τι άτομα αναλαμβάνουν την ασφάλεια της χώρας, είμαι σίγουρος ότι θα το έλεγε γι’ αυτούς στα αριστερά. Τα «βροντόφωνα» παιδιά που όλοι βρήκαν εύκολο να χλευάσουν, το πολύ πολύ να φάνε τις πρώτες σφαίρες σε καμιά έφοδο ή να βρεθούν κάτω από κανένα όχημα που ανατράπηκε επειδή δεν υπήρχαν λεφτά για συντήρηση. Έχοντας ετήσιο εισόδημα όσο η μηνιαία «αποζημίωση» του υφυπουργού.
Άντης Ζέρβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου