Ο πρόεδρος του Levy Institute, Δημήτρης Β. Παπαδημητρίου, περιγράφει την κατάσταση με τα δικά του μάτια και μιλά για την αποτυχία του προγράμματος της τρόικας.
Υπήρξε επικεφαλής της οικονομετρικής μελέτης που διεξήχθη πριν από έναν μήνα για την ελληνική οικονομική κρίση με βάση ένα ...
ειδικά διαμορφωμένο μακροοικονομικό μοντέλο για την Ελλάδα, αλλά στο πρότυπο του μοντέλου που χρησιμοποιεί το Ινστιτούτο με τεράστια επιτυχία τις τελευταίες δεκαετίες για την οικονομία των ΗΠΑ.
«Η Μεγάλη Υφεση στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’30 μοιάζει, πλέον, με μια έντονη νεροποντή εν συγκρίσει με την ολική καταστροφή που συντελείται στην Ελλάδα εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών», τονίζει ο κ. Παπαδημητρίου.
Η άποψη του μπορεί να ξενίζει, αλλά εκείνος τη δικαιολογεί με παραδείγματα. «Έπειτα από πέντε χρόνια βαθιάς ύφεσης (1929-1934) όπου το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά περίπου 20%, η αμερικανική οικονομία άρχισε να βελτιώνεται, ξεκινώντας την αντίστροφη πορεία προς την ανάπτυξη. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αντιθέτως, η χώρα έχει χάσει ήδη αρκετά πάνω από το 20% του ΑΕΠ από το επίπεδο που είχε διαμορφωθεί το 2008, ενώ συνεχίζεται ακάθεκτη η καθοδική πορεία της οικονομίας. Η ανεργία στις ΗΠΑ άρχισε να μειώνεται μετά το τέταρτο έτος της ύφεσης, ενώ στην Ελλάδα η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται (έχοντας ήδη ξεπεράσει τα επίπεδα ανεργίας που καταγράφηκαν στις ΗΠΑ στο αποκορύφωμα της Μεγάλης Υφεσης) και η τάση αυτή δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι αναστροφής. Κατά το πέμπτο έτος της Μεγάλης Υφεσης, οι προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες άρχισαν να ανακάμπτουν στις ΗΠΑ ενώ στην Ελλάδα μειώθηκαν πέρυσι περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά από την έναρξη της κρίσης», επισημαίνει, μιλώντας στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».
«Η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ των αντίστοιχων τροχιών των δύο οικονομιών εντοπίζεται στις δαπάνες δημόσιας κατανάλωσης, μη συμπεριλαμβανομένων των επενδύσεων σε έργα υποδομών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι δαπάνες δημόσιας κατανάλωσης συνέχισαν να αυξάνονται κατά τη διάρκεια της ύφεσης, αποτρέποντας την ελεύθερη πτώση της οικονομίας, ενώ στην Ελλάδα έχουν συρρικνωθεί δραματικά – κατά 9,1% μόνο το περασμένο έτος, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μείωσης στη συνεχιζόμενη συρρίκνωση της οικονομίας», εξηγεί.
«Ως γνωστόν, η απασχόληση στην Ελλάδα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση: πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί από τον Οκτώβρη του 2008, αντιπροσωπεύοντας μείωση της απασχόλησης της τάξης άνω του 28%, ενώ τον Μάρτη του 2013 η… επίσημη ανεργία κατέγραψε πάνω από 1,3 εκατομμύριο ανέργους, αντιπροσωπεύοντας το 27,4% του εργατικού δυναμικού, που είναι το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των τελευταίων τριάντα ετών σε οποιαδήποτε βιομηχανοποιημένη χώρα του δυτικού κόσμου», υπογραμμίζει.
«Οι σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες (ραγδαία πτώση του ΑΕΠ, αύξηση του χρέους, μαζική ανεργία, αυξανόμενη φτώχεια, διευρυνόμενη ανισότητα κ.ο.κ.) είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα μιας ηλίθιας πολιτικής που βασίζεται σε μια σαθρή οικονομική θεωρία, η οποία προβάλλει την «επεκτατική λιτότητα» μαζί με τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας ως την καλύτερη συνταγή για τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη σε χώρες όπως η Ελλάδα, δηλαδή για χώρες με μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και υψηλές αναλογίες δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ», σημειώνει επίσης ο κ. Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου