F1 : Μια στιγμή που πάγωσε το χρόνο

Αν και δεν είμαι fun του Π. Σεϊτανίδη, για διάφορους λόγους, το παρακάτω άρθρο του με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και σας το παραθέτω :

Έχουν περάσει 40 ώρες από το άκουσμα της είδησης του ατυχήματος του Robert Kubica και ειλικρινά νιώθω όλο και πιο μουδιασμένος. Παρά τη θετική εξέλιξη της επτάωρης αρχικής εγχείρησης, μια ματιά στο σύνολο των τραυμάτων αλλά και η προσεκτική μελέτη του ατυχήματος με συγκλονίζουν. Ναι, τα πράγματα εξελίσσονται θετικά αλλά η λέξη αυτή είναι αρκετά αόριστη. Είναι θετικό που είναι ζωντανός. Είναι θετικό που γλίτωσε τον ακρωτηριασμό. Είναι θετικό που ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα και τις αγωγές. Αλλά διάολε, έχει μαυρίσει η ψυχή μου. Αναγκαζόμενος να καλύψω ενδελεχώς τον σοβαρό τραυματισμό κάποιου οδηγού και τις κρίσιμες εξελίξεις των επόμενων ωρών, αντιλαμβάνομαι πως κλονίζεται η αξιοπιστία μου. Δυσκολεύομαι να απομονώσω τα συναισθήματα, να επικεντρωθώ στην είδηση. Παρασύρομαι στην αναζήτηση πληροφοριών αμφίβολης εγκυρότητας, αφού δεν μπορώ να περιμένω πότε και αν θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση. Από το πρωί της Κυριακής έχω διαβάσει χιλιάδες σχόλια και twits, απόψεις, γνώμες, προγνώσεις και ευχές. Δυστυχώς όμως, έχω εντοπίσει πράγματα που με εκνευρίζουν. Από τους ανεκδιήγητους που εκμεταλλεύονται μία τραγική συγκυρία για να βγάλουν το άχτι τους κατά των αγώνων, μέχρι τους ανίδεους που σχολιάζουν λες και ο Robert είναι απλά συναχωμένος. Και καλά ο εκτός χώρου θεατής που ίσως να μην έχει γνώση πραγμάτων και καταστάσεων. Το χειρότερο που διάβασα, ήταν το twit ενός εκ των κορυφαίων φωτογράφων της Formula 1, του Darren Heath. Ξέρει πολλά από φωτογραφία αλλά δεν έχει ιδέα από ήθος. Ενώ όλοι έστελναν μηνύματα συμπαράστασης και προσεύχονταν για τον Kubica, εκείνος τον χαρακτήριζε ανεύθυνο και έλεγε πως δεν θα μπορούσε να φανταστεί να κάνουν τέτοιες ηλιθιότητες οι Alonso ή Hamilton. Ακόμα κι αν η βάση της σκέψης του που αμφισβητεί την ανάγκη αυτού του ρίσκου είναι αποδεκτή, ο τρόπος που την εξέφρασε ήταν λογικό να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Είναι να αναρωτιέσαι, ποιος είναι ο ηλίθιος τελικά; Σε ότι αφορά αυτό το λεπτό ζήτημα, νομίζω πως ο επικεφαλής της Renault, Eric Boullier, δίνει ξεκάθαρη απάντηση: «Τα ράλι είναι η ζωή του, τα λατρεύει. Ξέραμε το βαθμό ρίσκο που περιείχαν, το ίδιο και εκείνος. Δεν θέλαμε ένα ρομπότ για οδηγό». Προφανώς το δεύτερο μισό της δήλωσης δεν είναι αληθές. Εύχεται να μπορούσε να επιβάλλει τους όρους που βάζουν άλλα αφεντικά στους οδηγούς τους αλλά μη ξεχνάτε πως ο Kubica αποτελεί το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο της Renault. Όταν σε έχουν ανάγκη, αποδέχονται και τους όρους σου και ο όρος του Πολωνού ήταν να τρέχει σε ράλι. Πολλοί από εσάς αναρωτιέστε για ποιο λόγο έπρεπε να ρισκάρει. Μα πολύ απλά, γιατί δεν αντιλαμβανόταν το ρίσκο! Μη ξεχνάτε πως οι οδηγοί αυτού του επιπέδου, δεν είναι απλοί άνθρωποι σαν εσάς κι εμένα. Ζουν σε μία άλλη διάσταση, αντιλαμβάνονται διαφορετικά όρους όπως «κίνδυνος», «ταχύτητα», «ρίσκο». Όταν μία απλή μέρα στο γραφείο σημαίνει πως θα οδηγείς με 330 χιλιόμετρα την ώρα, τότε είναι λογικό να ζητάς ισχυρές δόσεις αδρεναλίνης σε κάθε σου εγχείρημα. Άλλωστε δεν είναι ο μόνος πιλότος της Formula 1 που λατρεύει τα ράλι. Ο Kimi Raikkonen, o Heikki Kovalainen κ.α. έχουν τολμήσει τη μετάβαση στην αντίπερα όχθη του μηχανοκίνητου αθλητισμού και τον κόσμο των ειδικών διαδρομών. Ειδικά ο Kimi, αποτελεί τρανό παράδειγμα. Ακολουθεί τη λόξα του εδώ και τόσο καιρό, είχε τόσα και τόσα ατυχήματα και ποτέ δεν έπαθε ούτε μελανιά. Από την άλλη, έχουμε δει τόσους οδηγούς να τραυματίζονται κάνοντας πράγματα που θεωρητικά είναι πιο… ασφαλή. Τι να γίνει όμως; Να κλειστούν σε μία γυάλα; Μέσα σε ένα τεράστιο δωμάτιο περιτριγυρισμένο από τόνους αφρολέξ ώστε να μην υπάρχει ούτε γωνία για να πέσουν να χτυπήσουν το κεφάλι; Το ελεύθερο χρόνο τους να παίζουν ντάμα και σκάκι; Δεν μπορούν και το καταλαβαίνετε όλοι. Είναι εθισμένοι στις τολμηρές συγκινήσεις και όπως κάθε εθισμός, δύσκολα κόβεται. Από εκεί και πέρα, το αν θα σου κάτσει η στραβή, είναι θέμα μοίρας τελικά. Πάντως δεν μπορεί να κατηγορηθεί η Renault για την ελευθερία που του παρείχε. Γιατί αυτή η ελευθερία τον έκανε τόσο χαρούμενο στις τάξεις της, παρότι δεν είχε τη δυναμική της Ferrari ή της McLaren. Σε όποιο άλλο σημείο κι αν έχανε τον έλεγχο ο Kubica, το μόνο που θα πληγωνόταν θα ήταν ο εγωισμός του. Συνέβη όμως σε ένα σημείο παγίδα, το οποίο είχε εντοπίσει και ο συνοδηγός του αλλά και άλλοι αγωνιζόμενοι. Και συνέβη με τον πιο σκληρό τρόπο. Βλέποντας τη μπαριέρα να έχει διαπεράσει το Fabia, αντιλαμβάνεται κανείς πως ο 26χρονος θα μπορούσε να έχει χάσει ακαριαία τη ζωή του. Βέβαια, αν θα έχει σαν ενθύμιο από το συμβάν μόνιμη αναπηρία, ίσως να τον κάνει να εξετάσει ξανά το αν ήταν τυχερός ή όχι. Διότι ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αδρεναλίνη, χωρίς ταχύτητα. Οι περισσότεροι από εσάς θα θυμάστε το παράδειγμα του Alex Zanardi που το 2001 ακρωτηριάστηκε ύστερα από ένα τρομακτικό ατύχημα στο CART. Ο Ιταλός έχασε και τα δύο του πόδια αλλά δύο χρόνια μετά, είχε επιστρέψει στους αγώνες, τρέχοντας φυσικά με ειδικά τροποποιημένα οχήματα. Πρέπει να σας πω πως όταν τον συνάντησα στο περιθώριο δοκιμών του WTCC, βλέποντας τον να βγαίνει με κόπο από το αυτοκίνητο και με δυσκολία να μετακινείται χρησιμοποιώντας τα προσθετικά μέλη και τις πατερίτσες, είχα σοκαριστεί. Ένιωθα τρόμο και δέος ταυτόχρονα γιατί αντίκριζα ένα άδικο παιχνίδι της μοίρας σε σύγκρουση με το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Της δύναμης που κάποιοι ξεχωριστοί άνθρωποι κρύβουν μέσα τους. Μόνο που θεωρώ πως ο τραυματισμός στο χέρι, είναι πιο καθοριστικός για την καριέρα ενός οδηγού. Υπάρχει βέβαια και το παράδειγμα του Alessandro Nannini που ύστερα από πτώση ελικοπτέρου χτύπησε επίσης στο χέρι, με τους γιατρούς να πραγματοποιούν ένα μικρό θαύμα. Τρία χρόνια μετά την επανασύνδεση του ακρωτηριασμένου άκρου του, επέστρεψε στις πίστες. Δεν ξέρω τι να πω, αν πρέπει να νιώθω αισιοδοξία ή απαισιοδοξία απ’ όσα μαθαίνω. Εύχομαι μόνο να πάνε όλα καλά και ακόμα κι αν η καριέρα του στη Formula 1 έχει τελειώσει, να έχει τη δυνατότητα να είναι ευτυχισμένος. Γιατί ένας οδηγός αυτού του επιπέδου, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη ταχύτητα. Βέβαια σε αυτή τη ζωή, δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε σε θαύματα, μικρά ή μεγάλα. Μακάρι λοιπόν να γίνει άλλο ένα, όλα τα παραπάνω να αποδειχθούν υπερβολές και το 2012 να δούμε στις πίστες τον παλιό καλό Kubica. Αφήνοντας τον άνθρωπο και σκεφτόμενος τον οδηγό, πρόκειται για μία πολύ μεγάλη απογοήτευση. Κατά γενική ομολογία, ο Πολωνός συγκαταλέγεται στην κορυφαία πεντάδα των σημερινών οδηγών της Formula 1, παρά το γεγονός πως ακόμα δεν έχει οδηγήσει για μία ομάδα που κάνει πρωταθληματισμό. Δεν ξέρω αν η φετινή Renault θα είχε τη δυνατότητα να του επιτρέψει να αυξήσει τον αριθμό των νικών του αλλά όλα έδειχναν να βρίσκονται σε καλό δρόμο. Ο Robert είχε το ρόλο του ηγέτη της βρετανικής ομάδας και όλα τα φόντα να φτάσει αργά ή γρήγορα στο παγκόσμιο θρόνο. Τώρα το μονοπάτι αυτό δείχνει άκρως δύσβατο. Φοβάμαι πως θα μείνει στην ιστορία ως ένα ακόμα μέλος του ξεχωριστού κλαμπ εκείνων που θα μπορούσαν αλλά ποτέ δεν έγιναν πρωταθλητές. Που συγκλόνιζαν τα πλήθη, ξεχείλιζαν από ταλέντο αλλά οι συγκυρίες τους καταδίκασαν να είναι βασιλιάδες δίχως θρόνο. Και αυτό είναι τόσο άδικο γαμώτο… Προφανώς τα κακά αυτά μαντάτα έχουν οδηγήσει στα σκουπίδια και όλο το αγωνιστικό πλάνο της Renault. Είχε επενδύσει στον Πολωνό, είχε στήσει όλη την ομάδα γύρο του, βασιζόταν στον Petrov για το χρήμα και τον Kubica για τα αποτελέσματα, για τις υπερβάσεις. Γιατί την πρώτη νίκη της νέας της ιδιοκτησιακής εποχής. Άκομψο κι αν είναι, η βρετανική ομάδα πρέπει πλέον να αναζητήσει αντικαταστάτη. Παρότι προς τιμήν του ο Boullier, αρνείται ακόμα να μπει σε διαδικασία συζήτησης του θέματος με τον Τύπο, θα πρέπει σύντομα να ενταχθεί στην ατζέντα της διοίκησης της ομάδας αφού τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει πολύ. Το δεύτερο χειμερινό τεστ ξεκινάει την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου ενώ πλησιάζει και η πρεμιέρα της νέας σεζόν. Ναι, προφανώς οι σκέψεις, οι προσευχές μας, το μυαλό μας βρίσκεται στο νοσοκομείο Santa Corona αλλά η βρετανική ομάδα πρέπει να βρει λύση και για την επόμενη ημέρα. Ποιος λοιπόν θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι ο αντικαταστάτης του άτυχου Kubica; Η λίστα είναι μακροσκελής αλλά από κανένα όνομα που συμπεριλαμβάνεται σε αυτή δεν απουσιάζει δίπλα του και ένα «αλλά…». Ξεκινάμε από την πλειάδα δοκιμαστών που έχει ως πρώτο επιλαχόντα τον Bruno Senna. Ο Βραζιλιάνος βρήκε σωσίβιο στη Lotus Renault GP αλλά δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως τα νέα του καθήκοντα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν κάτι περισσότερο από… ένα ρόλο στα χαρτιά. Άλλωστε όταν τον ρώτησα στη Valencia σχετικά με το αν θα οδηγεί τις Παρασκευές στα Grand Prix, παραδέχθηκε πως ακόμα δεν ήξερε απολύτως τίποτα. Σε σχέση με τον Romain Grosjean ή τους τυχάρπαστους Fairuz Fauzy ή Ho-Pin Tung, σίγουρα αποτελεί καλύτερη αλλά και πιο εμπορική επιλογή. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Ο Petrov χρειάζεται έναν έμπειρο πιλότο στο πλευρό του. Για να βοηθήσει τόσο εκείνον όσο και την ομάδα να βελτιωθεί και να ανέβει επίπεδο. Αυτός θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Nick Heidfeld που αναμφίβολα αποτελεί την λογικότερη επιλογή. Είναι οδηγός αποδεδειγμένης αξίας, διαθέσιμος, έμπειρος και με γνώση των ελαστικών της Pirelli τα οποία δοκίμαζε πέρυσι. Συν ότι έχει μιλήσει αρκετές φορές με τη Renault αφού διεκδικούσε τη θέση του Ρώσου για το 2011. Διαθέσιμος είναι και ο Pedro de la Rosa αν και οι περυσινές του εμφανίσεις με τη Sauber δεν του δίνουν πολλές ελπίδες. Μία ενδιαφέρουσα επιλογή θα μπορούσε να είναι ο Nico Hulkenberg που είναι ίσως το πιο καυτό όνομα που έμεινε χωρίς θέση επίσημου οδηγού για το 2011, αν και θα πρέπει να σπάσει το συμβόλαιο του με τη Force India. Εκεί ο Willy Weber λογικά δεν θα έχει πρόβλημα αλλά και πάλι, πρόκειται για έναν οδηγό με παρόμοια εμπειρία με εκείνη του Petrov. Δεν πιστεύω πως μπορούν να έχουν ελπίδες άλλοι προσφάτως άνεργοι όπως ο Tonio Liuzzi ή ο Christian Klien. Και φτάνουμε σε ένα όνομα που πάντα έρχεται στην επιφάνεια: του Kimi Raikkonen. Ο Φινλανδός θα μπορούσε να αποτελέσει τον ιδανικότερο αντικαταστάτη του Kubica αφού σε ότι αφορά στις ικανότητες και την εμπειρία, πληροί τις προϋποθέσεις και με το παραπάνω. Υπάρχουν όμως κάποια προβλήματα. Το κυριότερο είναι το κακό φινάλε των επαφών των δύο πλευρών το περασμένο Φθινόπωρο. Έχοντας ξεκατινιασθεί δημοσίως, θα είναι δύσκολο να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας. Παράλληλα, ο Kimi έχει να οδηγήσει μονοθέσιο ενάμιση χρόνο. Για να επιστρέψει στη Formula 1, θα χρειαστεί χρόνο προετοιμασίας και ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος αυτή τη στιγμή για τη Renault. Στη Jerez λοιπόν θα πρέπει λογικά να οδηγήσει ο Senna, την ώρα που η βρετανική ομάδα θα ψάχνει κάποιον που να ταιριάζει καλύτερα στα θέλω της, ενόψει της νέας σεζόν. Και όλοι εμείς, θα ευχόμαστε ο Robert Kubica να πετυχαίνει καθημερινά τις δικές του νίκες. Να παρουσιάζεται όσο δυνατός ξέρουμε πως είναι και ο οργανισμός του να αντιδρά με ρυθμούς… Formula 1! Να αναρρώσει πλήρως και κάποια στιγμή να τον δούμε ξανά στις πίστες. Γιατί αξίζει κάτι καλύτερο από το να τελειώσει τόσο άδοξα μία καριέρα που ακόμα δεν είχε πλησιάσει καν την κορύφωση της…